باور های عامیانه تجربه های حکیمانه ی یک قوم است که پس از آمیختن با ذوق هنری و احساس شاعرانه ، هنر مندانه بیان می شود و در ادوار مختلف زندگی آن قوم و ملیت دهان به دهان می گردد و ماندگار و جاوید می شود.
باورهای عامیانه می تواند یک افسانه باشد ، یک قصه ، داستان ، متل ، مثل ، یا حتی یک تک بیت زیبا که یاد آور یک مفهومی یکسان در ذهن افراد جامعه باشد.
باور های عامیانه علاوه بر این که در میان توده ی مردم جایگاهی تثبیت شده دارد بلکه بسیاری از فرهیختگان و برگزیدگان ادب و هنر از این باور ها در آثار خویش بهره جسته اند. « بگفتا دوری از مه نیست در خور

بگفت آشفته از مه دور بهتر »
در شرح احوال فرهاد می گوید : دیوانه اگر به ماه نگاه کند دیوانه تر خواهد شد !
و یا در باورهای مازندرانی خواندن خروس موجب آمدن میهمان و سکونت جغد بر خانه ای موجب ویرانی آن خواهد بود ، خواندن قورباغه خبر از بارش باران می دهد ...